سیستم های هشدار دهنده آتش یکی از بهترین روش ها برای جلوگیری از سرایت آتش سوزی یا گسترده تر شدن آن ها هستند. امروزه این سیستم ها مخصوصاً در ساختمان های مسکونی به شدت مورد استقبال و استفاده قرار گرفته است. و یکی از ملاک های مناسب برای این است که ساختمان ساخته شده از امکانات و استاندارد های مناسبی برخوردار هست یا خیر
حتی داشتن بیمه آتش سوزی برای حفظ سرمایه خانه هم باعث این نمی شود که از امکانات هشدار دهنده آتش استفاده نکنید. این سیستم ها هر چقدر هم که هزینه برای شما به همراه داشته باشد، در مقابل کارآیی مناسبی که از خود بروز خواهند داد بسیار به صرفه هستند. سیستم های هشدار دهنده آتش معمولاً به دو دسته کلی تقسیم بندی می شوند:
- سیستم هشدار دهنده دستی
- سیستم هشدار دهنده اتوماتیک
تفاوت میان سیستم هشدار دهنده آتش در اتومات و دستی ،در نحوۀ تشخیص آتش سوزی می باشد. در سیستم های دستی، هشدار دهندۀ آتش معمولاً توسط یک شاسی صورت می گیرد و نیاز به حضور یک شخص برای فشار دادن کلید می باشد. این سیستم هشدار دهنده دستی بیشتر برای جاهایی است که افراد زیادی و برای مدت طولانی حضور دارند.
در سیستم هشدار دهندۀ اتوماتیک که نسبت به نشانه های آتش بسیار حساس می باشد و با ایجاد تولید آژیر و تماس اتومات با آتش نشانی و باز کردن درهای خروجی در ارتباط می باشد.
سیستم هشدار دهندۀ اتومات از 2 طریق متعارف و آدرس پذیر تقسیم بندی می شود.
- سیستم هشدار دهنده آتش متعارف
از این سیستم هشدار دهنده سالیان سال است که استفاده می شود و حتی اکنون در بعضی مکان ها هم چنان باقی مانده است .در این سیستم هشدار دهنده از یک سری شاسی و آشکار ساز در قسمت های متفاوت از ساختمان استفاده شده است که مخصوص آن قسمت می باشد. اجزای آن که شکل شعاعی و یا حالت شاخه ای به دستگاه کنترل پنل مرکزی متصل هستند. زمانی که یک مدار فعال شود، گزارش آن را به تابلوی مرکزی انتقال می دهد و نشان می دهد که چه قسمتی دچار آتش سوزی شده است. در واقع فقط قسمتی که دچار آتش سوزی شده است را به صورت حدودی به وسیلۀ این سیستم تشخیص می دهد. ولی نقطه آتش سوزی را فقط با حفظ در محل آتش سوزی می توانید متوجه شوید.
در کل، سیستم هشدار دهندۀ آتش متعارف که اجزای آن شاسی و دتکتورها که به شکل موازی با یک جهت سیستم به هم اتصال دارند و در زمان عادی تمام اجزا هم طبیعی می باشند و وقتی که وضعیت قرمز شود ،جریان در سیستم بالا می رود و سیستم مرکزی هم با توجه به میزان بالای جریان، به صورت آلارم تغییر وضعیت می دهد و علاوه بر آلارم لامپ ها، آژیر هم به صدا در می آید.
سیستم هشدار دهنده آدرس پذیر
سیستم هشدار دهنده آدرس پذیر در زمان وقوع حادثه ،آشکارسازها و دتکتورها و شاسی ها به افراد، آدرس درست و منحصر به فردی را نشان می دهد و موقتی که آتش سوزی صورت می گیرد پنل مرکزی به صورت دقیق مشخص می کند که آتش در چه نقطه ای اتفاق افتاده و همین تشخیص محل دقیق آتش ،باعث سرعت بخشیدن به کار و کنترل آتش می شود. در سیستم آدرس پذیر، هر مداری نشانی مشخص خود را دارد و مبحث منطقه بندی در این سیستم معنای ندارد. سیستم هشدار دهندۀ آتش آدرس پذیر در مقایسه با سیستم هشدار دهنده متعارف بسیار جدی تر بوده و نسبت به متعارف، دارای اطلاع رسانی دقیق و سریع می باشد و تنها نقطه مشترک این دو نوع ،عملکرد رلۀ آشکار ساز آن هاست. سیستم هشدار دهنده آتش متعارف و آدرس پذیر فقط در حالت های هشدار و یا عدم هشدار می باشد. در واقع یک وضعیت صفر و یک دارند. ولی سیستم هوشمند طوری برنامه ریزی شده است که دتکتور ها به صورت دائم فعال می باشند و به سیگنال ارسالی از طرف کنترل پنل مرکزی پاسخ گو هستند.
در سیستم هشدار دهنده هوشمند، دتکتورها، ریز پردازنده هایی هستند که از راه کنترل پنل تنظیم می شوند تا به طور دائم شرایط محیطی را چه از نظر دود و گرما بررسی کنند و اطلاعاتی را به تابلوی کنترل مرکزی بدهند. این دتکتورها به صورت خود به خودر از وضعیت اطلاعی ندارند. بلکه اطلاعات را به تابلوی مرکزی انتقال می دهند و بعد از بررسی اطلاعات و مقایسه با اطلاعات گذشته، متوجه می شوند که وضعیت عادی می باشد و یا خیر؟